****عکس ها جدید یاس****
متن مصاحبه فارسی:
پادشاه رپ ایرانی با قلم و کاغذ و میکروفن حکومت می کند
" رپ آمریکایی محتوای خود را از دست داده "
چه قصد یاس این باشد که برای
نورسیده ها حکومت کند یا برای کسانی که با شوخی و بازی کار می کنند یاس
صحبت می کند در زمینه هیپ هاپ آمریکایی امروزه که بسیار سطحی شده. چطور می
شود که چنین نباشد؟
یاسر بختیاری که مشهور به یاس است هنرمندی اجتماعی با دقت و هنر زیاد در
ایران مدرن کار می کند. در کشوری که تاریخ پرباری در شعر و سنت دارد هیپ
هاپ به صورت بی فرهنگ و تاثیر فاسدی دیده می شد. یاس یک نیروی یک نفره شد
که توانست با پشتکار زیاد و با استفاده از شعرهایش دیدگاه مردم کشورش را
نسبت
به هیپ هاپ عوض کند.
برای اولین بار یاس توانست برای پخش آهنگ هایش مجوز بگیرد. متن آهنگ هایی
که سوژه هایش در مورد موادمخدر فقر و جنگ بود. شعرهای یاس همیشه درباره
مشکلات اجتماعی شروع می شود ولی در نهایت با امید آن را تمام می کند.
بعد ار پیروزی استثنایی یاس در مسابقه هنرمند هفته ، ام تی وی ایگی نتوانست با یاس تماس بگیرد ولی بالاخره او را پیدا کردیم و اینجا یکی از اولین مصاحبه های خارج از ایران که درباره پیوستگی دوطرفه با طرفدارهای خود صحبت می کند درباره پتانسیل همکاری تقابل فرهنگی با هنرمندی مثل امیینم و اینکه چرا موسیقی باید بیشتر از فقط شنیدن باشد؟ بخاطر پيروزی بزرگ و شديدت در رای گيری ام تیوی ايگی بهت تبريک ميگيم. طرفداران تو با عشق به اين نظر سنجی حمله کردن و بهت رای دادن و کامنت گذاشتن.
به نظر تو چیزی باعث شده يا چه چيزی رو در خودت و آهنگهات ديدن که تا اين حد بهت وصل هستن و پشتت ايستادن و حمايتت میکنن؟
سلام به شما قبل از هر چيزی تشکر میکنم ازتون بخاطر اينکه منو به اين مصاحبه دعوت کردين. راستش کلا رابطهٔ من و طرفدارهام يه رابطهٔ کاملا نزديک هست و کمتر آرتيستی هست که تا اين اندازه به هواداراش وصله. و من واقعا از اين خوشحالم. من اين احساس رو میکنم که بدون وجود طرفدارانم هيچی نيستم. از طرفی هم من نميگم طرفدار. ميگم همدرد. چون من از دردی صحبت میکنم که بيشتر مردم ما اين دردها رو احساس کردن و باهاش جنگيدن و وقتی که اين حرفا رو از من ميشنون رابطهٔ مستقيم با اين آهنگها برقرار میکنن و همين رابطهٔ نزديکی که بين ما هست باعث میشه که به من لطف میکنن و بهم رای ميدن و من به داشتن اين عزيزان در کنار خودم افتخار میکنم. و هميشه آرزوم اينه که لياقت اين حمايتها رو داشته باشم
طبق صحبتهايی که کردی مولانا و توپاک کسانی بودن که خيلی روی تو نفوذ داشتن. آيا کسان ديگری هم
هستن که تو رو تحت تاثير قرار ميدن و بهت انرژی مثبت ميدن؟
مسلما شعر های مولانا هميشه بهم نيرو ميداد و اينم بگم که شخصی به نام دکتر “الهی قمشه ای” (ايشون رو اکثر مردم ايران ميشناسن) بود که من رو به شعر های مولانا علاقمند کرد. ايشون شعرهای مولانا رو تفسير میکنن و معنی واقعی شعرهای روممی رو ميگن. و اين باعث شد که عميق بودن حرفای اين شاعر بزرگ رو من احساس کنم. و چيزی که بيشتر از همه منو به ايشون علاقمند کرد اين بود که مولانا کسی بود که خودش رو به يک حد و مرز و کشور محدود نکرد و هميشه به دنيا فکر ميکرد و الان در دنيا همه ايشون رو به عنوان شاعر بزرگ ايران ميشناسن و اينم بگم که رپ های توپاک واقعا بهم نيرو داد که منم رپ فارسی بخونم. و مسلما خيليا بودن که واقعا الگو بودن و هستن. ولی خوب من سعی میکنم که هر خصلت خاصی رو از هر آدم بزرگی بگيرم و ازش استفاده کنم.
اين روزها چه جور موسيقی گوش ميکنی؟
من بيشتر در تنهايی خودم آهنگهای آروم و ريلکس گوش ميدم. چون خودم تو آهنگم اينقدر فرياد ميزنم که ديگه خسته ميشم آهنگهای پر سر و صدا گوش کنم. هه. ولی اين روزها به صدای همايون شجريان (پسر استاد محمد رضا شجريان) خيلی گوش میکنم و خيلی علاقه دارم. و البته خيلی وقتها هم آهنگ های رپ فارسی و آمريکايی گوش میکنم. هر چند احساس میکنم اين روز ها رپ آمريکا اون پيام و قدرت گذشته رو نداره. و اميدوارم که اين وضعيت به زودی تغيير کنه.
آرتيستهای هيپ هاپ مورد علاقت چه کسانی هستن؟
آرتيستهای زيادی هستن که در داخل ايران دارن فعاليت میکنن و من واقعا به کارشون احترام ميزارم و دوست دارم مثل رضا پيشرو، بهرام و هنرمندانی که در راه هستن و از موزيک رپ آمريکا هنوز هم توپاک برای من جايگاه خودش رو داره. و امروز هم رپرهايی مثل امينم، کامن، ايمورتال تکنيک و چاک دی از گروه پابليک انمی و … هستن که واقعا برای من قابل احترام هستن. و مسلما آهنگسازها رو هم نبايد از قلم بندازيم. چون اين آهنگساز هست که به کلمات ما نيرو ميده.
چطور ميتونی رپ فارسی رو برای ما توضيح بدی و هم اکنون اين سبک در ايران چه جايگاهی داره؟
خوب خودتون اين رو بهتر ميدونين که رپ آمريکا از غرب آفريقا شروع شد و رفت به نيويورک و مناطقی مثل برانکس و بروکلين و دليل شروع اين سبک اعتراض به وضعيت اجتماع سياه پوستان بود. به دليل آزار هايی که از اجتماع بخاطر رنگ پوستشون ميديدن. و اين واقعا غم انگيز بود. اين صدای اعتراض هر کجای دنيا رنگ و جنسش فرق میکنه. و ما هم در ايران مشکلات خاص خود رو داريم که شايد در يه سری مسائل بين ما و کشورهای ديگه مشترک باشه و در يه سری مسائل هم کاملا مخصوص ايران باشه. و من هم سعی میکنم از اين مسايل صحبت کنم. يعنی رپ واقعی ما هم اينه که از دردهای اجتماع صحبت میکنيم. و درسته که اين سبک هنوز در ايران خاص هست ولی بخاطر اينکه از واقعيت های جامعه صحبت میکنيم مسلما شنونده داره. شايد رپ فارس تازه به اوج رسيده. يعنی هنوز مثل رپ آمريکا و جاهای ديگهٔ دنيا عمر زيادی نداره. ولی خيلی خوب بزرگ شده اينجا و مطمئنم تا چند ساله ديگه رپ هم يکی از سبک های ثابت در ايران خواهد شد.
ما ميدونيم که در جوونيت هيپ هاپ گوش میدادی و همين باعث شد که بری به سمت اين سبک از موسيقی. ولی میخوايم بدونيم که قبل از اينکه رپر بشی چه ميکردی و میخواستی چه کاره بشی؟
من تقريبا ۱۰ ساله پيش بود که پدرم رو از دست دادم و اين يکی از بزرگترين مراحل زندگيم بود. چون بزرگترين پشتيبان خودم رو از دست داده بودم و يکی از غم انگيزترين دوران زندگيم بود که هنوزم مثل بار سنگينی روی دوشم هست. و قبل از اون هم واقعا زندگی سختی داشتم. واقعا سخت. و میتونم بگم من در ۱۰۰ تا آلبوم هم اگه بخوام میتونم صحبت کنم. اون دوران هم شروع کردم به کار کردن در شرکت عموم. عموم يه شرکت واردات و صادرات داشت که اونجا کار میکردم و احتمالا اگه رپر نميشدم در تجارت ميموندم و ادامه می دادم ولی خيلی خوشحالم که تونستم تو کاری که بهش عشق داشتم پيشرفت کنم.
تو اول يک نويسنده هستی و بعد يک رپر. و سعی ميکنی که يک نيروی مثبت رو به شنونده ها بدی از طريق موسيقی هيپ هاپ که برن و ميکروفن و خودکار رو بردارن. چه توصيه هایی داری برای کسانی که تازه وارد اين سبک ميشن؟
از نظر من خودکار و ورق و ميکروفن واقعا مقدّس هستن و بايد زمانيکه از اونا استفاده ميکنی کاملا بدونی که اون لحظه چيکار ميخوای بکنی. نه اينکه فقط برای اينکه يه چيزی نوشته باشی يا يه چيزی بخونی ازش استفاده کنی. نبايد کار بی هدف باشه. من يه رپر هستم. ولی قبل از اينکه يه رپر باشم يه متفکر هستم. يعنی هيچ آهنگی رو شما نميتونی از من بشنوی که بدون فکر باشه. اصلا دليل اينکه من آلبوم نميدم بيرون همينه. چون من روی هر آهنگم مدتها کار میکنم تا ديگه متوجّه بشم که اين آهنگ ٪ ۱۰۰ همونيه که من میخوام و اون آهنگ بايد بياد بيرون و من نتيجهٔ اون آهنگ رو ببينم. اين چيزی که الان میخوام بگم از خود تعريف کردن نيست. ولی دليل اينکه آهنگ های من تاثير مستقيم روی شنونده ها ميذاره اينه که اول خودم اون آهنگ رو درک کردم و با همون حسّ هم میخونمش. در ايران يه ضرب المثل داريم که ميگه: آنچه از دل بر آيد لاجرم بر دل نشيند. و زمانيکه ببينم اون آهنگ تاثيرش رو گذاشت ميرم سراغ ترک بعد. مثلا آهنگ “تمومش کن” اهنگی بود که برای يه معتاد بود. از اينکه اون معتاد چه روزهای قشنگی داشت و بخاطر موادِ مخدر همه چيزش رو از دست داد. و اين قصه ای بود که باعث شد و اين قصه هایی بود که به گوش من هم رسيد که خيليا با اين آهنگ تکون خوردن و به ياد گذشته هاشون افتادن و مواد مخدر رو گذاشتن کنار و برگشتن به روزهای زيبای گذشته. موسيقی نبايد فقط برای گوش کردن باشه. به نظر من موسيقی نبايد فقط برای گوش کردن باشه. فکر میکنم بهتره که موسيقی پيام داشته باشه و هدفمند باشه.
ما ميدونيم که تو به مولانا علاقهٔ خاصی داری. آيا شاعران و يا نويسندگان ديگری هستن که با کارهاشون تو رو تحت تاثير قرار بدن و تو کاراشون رو دوست داشته باشی؟
خوب مسلما خيلی از نويسنده ها و شاعران ديگه هستن که واقعا حرفاشون برای من زيباست. به طور مثال فردوسی که يکی از شاعران بزرگ ايران هست و يکی از ۴ پايهٔ ادبيات دنياست. و اصلا ايران کشور شعر و کلمه های موندگار هست و شعر تو خون ماست. و من به شاعران و نويسندگانی مثل حافظ، سعدی، دکتر علی شريعتی، شاملو، نيما يوشيج، سهراب سپهری و… علاقهٔ خاصی دارم.
اگر دوست داشتی که همکاری داشته باشی با آرتيست هايی که در حال حاضر فعاليت میکنن يا اينکه ديگه در ميان ما نيستن، اون آرتيست کی بود؟
خوب من هميشه سعی میکنم بيشتر با کسانی کار کنم که احساس میکنم که از لحاظ اعتقادات و روحيات و ديدگاه بهم نزديک باشن. ليست کسانی که من دوست داشتم و دارم که باهاشون همکاری کنم (چه زنده و چه مرده) طولانيه. پس بهتره بچسبم به هيپ هاپ امروز و اگه بخوايم از همکاری های هيپ هاپ بگيم که همه هم در ايران کارش رو بشناسن احساس میکنم که امينم يکی از رپر هايی هست که واقعا قدرت زيادی داره و خيلی برای بيوگرافی و زندگی گذشتش و سختیهايی که در اين مسير کشيده احترام قائل هستم. و فکر میکنم اگه همکاری بين ما صورت بگيره اتفاق فرهنگی خوبی ميافته و اينو نشون ميده که انسانها هميشه و در هر کجای دنيا با هم اوکی هستن و مشکلی ندارن. و موسيقی ميتونه يکی از بهترين وسيله ها برای نزديک کردن فرهنگ ها به هم باشه.
و سوال آخر اينکه رو چه آهنگ و پروژه هایی داری جديدا کار ميکنی؟ آيا ميتونی ما رو هم در جريان بذاری؟
من در سال ۸۹ خيلی کم کار بودم. و سعی کردم خودم رو برای سال ۹۰ حاضر کنم. و حالا اينقدر کار کردم که احساس میکنم تا ۵ سال بعد هم آهنگ دارم برای پخش. ولی خوب هميشه دوست دارم کارهايی که انجام ميدم موندگار باشه و بتونه در اون زمانی که مياد بيرون تاثير خودش رو کاملا مستقيم روی شنونده ها بذاره. آهنگهای زيادی ساختم و حاضر هست و اميدوارم که با اين آهنگها بتونم دنيا رو تحت تاثير قرار بدم. به اميد اون روز که صدای رپ فارسی در همه جای دنيا به گوش برسه. و تشکر از ام تیوی و ام تیوی ايگگی که اين موقعيت رو فراهم کردن برای ادامهٔ اين حرکت
متن مصاحبه انگلیسی:
The Rap Prince of Persia Rules with a Pen, Paper, and a Microphone
"American Rap Has Lost Its Message"
Whether he means to dominate lightweight flyboys and grimacing pranksters or not, when YAS speaks, the current American hip hop landscape looks awfully shallow. How could it not? YAS, real name Yaser Bakhtiari, is a meticulously articulated social conscience in modern Iran. In country with a long history of erudite poetry, hip hop was seen as doggerel, a corrupting mongrel influence, and worse. YAS became a one-man force to liberate the country of its stringent censorship laws through sheer perseverance and to win people to the cause with lyrical skill
Recently, in an unprecedented move, Iranian goverment granted YAS permission to release several of his songs to the general public. With songs about drugs, poverty, and war, YAS sings of social ills, but ends with a note of hope
MTV Iggy couldn’t reach YAS after his landslide Artist of the Week victory, but we found him eventually. And here, in one of his first interviews outside Iran, he talks about his reciprocal bond with his fans, the cross-cultural potential of a collaboration with Eminem, and why music should be for more than just listening
?What do you think it is about your music that resonates with your fans
First of all I would like to thank you for inviting me to this interview. To answer your question, the relationship that I have with my fans is a very close one. I have been very fortunate. I really feel that I am nothing without the support of my fans
In a way I can’t call them fans. I say they are my co-sympathizers because many of our people have felt the pain and have fought with each and every challenge that I sing about
It’s this association that they relate to, and could be the reason why they took the poll and voted for me the way they did. Their support is a real honor for me and I really hope that I continue to measure up to their expectations
You cite Rumi and Tupac as major influences on your music. Who else influences and/or inspires you?
Of course Rumi’s words and poetry were a
great inspiration to me, but also I should mention the work of Dr.
Ellahi Ghomeyshi. Most of Iranians are familiar with him, and he got me
even more interested in Rumi’s poetry. Dr. Ghomeyshi analyzes Molana
Rumi’s poetry to reveal the true meaning behind the words – it was how I
really understood the depth of Rumi’s work.
Another reason why I respect Rumi so much is that he never restricted himself within any border and saw himself as someone who belonged to the world. Now throughout the world he is known as a great Iranian poet.
Tupac was also another influence — his energy got me singing Persian rap. And of course throughout my life many people have influenced me and my work, and I try to take the best lessons from each and everyone one of them,
?What kind of music do you listen to these days
When I am alone I usually listen to calm and relaxing music. I sing loud and strong in my own music, so I get tired of listening to music that has too much noise and shouting. [laughs]
But these days I have been listening a lot to the voice of Homayoun Shajarian (the son of the musical master Mohammad Reza Shajarian). Of course, at other times I listen to rap music, both Persian and American, although I feel that recently American rap has lost its message a bit and doesn’t have the same strength as it once used to. I hope this changes again.
?Who are your favorite hip hop artists
There are great hip hop artists inside Iran right now and I have a lot of respect for them –friends like Reza Pishro and Bahram, and some great upcoming new talent. In American hip hop Tupac has his own place in my heart, but in today’s music I really like and respect the work of artists such as Eminem, Common, Immortal Technique, and Chuck D of Public Enemy, to name a few.
Of course we can’t forget the producers who give the energy and the sounds that helps elevate words to a new place.
?How would you describe Persian hip hop and its scene in your country
Well, you know that hip hop first emerged in New York in places like the Bronx and Brooklyn — and it became a way for the black community to express the inequities they faced in US society.
The sound of the oppressed in any part of the world has its own color and form. We in Iran have issues that may even be shared with other countries, but I try to deal with those issues relevant to us. Real rap music talks about our social pains and concerns…because we talk about the reality of our society, it has an audience.
Maybe Persian rap is new compared to the longevity of the genre in the US or other countries, but it has grown tremendously fast. Within the next few years rap and hip hop music will hold a permanent place as a music force in Iran.
We know that the hip hop you listened to growing up inspired you to become a rapper, but what did you want to be before then?
One of the most profound moments in my life was my father’s death about ten years ago. I lost my biggest supporter and it was one of the saddest and lowest points of my life.
Even before his death, I had a really difficult and challenging life. Really tough times. I can easily say that I have enough stories for over a hundred albums. At one time I began to work in my uncle’s import and export business. It’s likely that would have continued to stay in that business if I was not into music. I am really happy that I was able to grow and become a success in the industry doing the kind of work that I love.
You’re like the writer’s rapper–you use hip hop to motivate listeners to pick up the mic and the pen. What advice would you give other emerging rappers and writers?
In my opinion, a pen, a paper and a microphone are sacred and each time you pick them up you must know exactly what you have in mind to say and do. Don’t aimlessly write and or sing just for the sake of doing so.
I am a rapper. But before being a rapper, I am first an intellectual or a thinker. You will never hear a song from me that didn’t have a lot of thought put into it. In fact, this is a main reason why I don’t release full albums — each song I write takes a long time to finish because I want to be 100% sure that the song achieves exactly the effect for the listener that I had in mind.
We have a saying in Iran that says “What comes from the heart, reaches the heart” and when I see that my song played its role and had a strong effect, I move on to my next song.
For instance, the song “Tamoomesh Kon” (End It) was written for someone who was addicted to drugs. About how that addict had such great days in the past but lost everything due to addiction. Many people contacted me afterwards and told me the song had a strong impact on themselves or people they knew. It gave them the strength to quit and to look forward to a better future and better days again.
Music shouldn’t be only for listening, I think it is best when it also comes with a message and a specific purpose.
And we know of your love and admiration for Rumi, who else are some of your favorite writers?
There are many other poets and writers whose work I really admire. Ferdowsi is one of Iran’s greatest poets — one of the main pillars and a foundation for literature in the world. Iran is a country of poems and lasting words. Poetry flows through our blood and I hold a special admiration for other writers and poets such as Hafez, Saadi, Shamloo, Nima Youshig, Sohrab Sepehri, Dr. Ali Shariati among others.
?If you could collaborate with any artist living or deceased who would it be
I always think of working with artists who I feel I have a special bond with in regards to sharing the same views, thoughts on an issue, background and approach. The list is long for people who I would like to work with, be they deceased or living, so maybe it’s easier to stick to today’s hip hop.
Someone who both makes sense to me, and who most Iranians will also be familiar with, is Eminem.
I have a great deal of respect for his talent and his struggles in life to achieve the level of success he has reached. And I think if I could ever collaborate with him it would be a great cross-cultural story: one that would show that people from all backgrounds, from different parts of the world, can live and be OK with each other. It would show that music can be one of the greatest tools to help bring people and cultures together.
Lastly, what are you working on and what projects or releases do you have coming up?
I was pretty quiet in the later part of 2009 and into 2010 while I readied myself for 2011. And now today, I have gathered enough work that I feel I have music to release for five more years!
But, of course, I like to put out music that is timeless but also have a direct effect on the listener. I have plenty of new music to release and I really hope that the sound of Persian Rap reaches everyone’s ears in all parts of the world. Many thanks to MTV and MTV Iggy for providing me with the opportunity to continue in this direction.
اجرای جدید یاس از آهنگ زنده باد ایران
